Shivleelaamrit Adhyay 4 In Marathi: कथा सारा सहित शिवलीलामृताचा ४ अध्याय
Shivleelaamrit Adhyay 4 In Marathi: नमस्कार वाचकहो, तुम्ही संपूर्ण शिवलीलामृत कधी वाचले आहे का? शिवरात्रीच्या निमित्ताने, शिवभक्तांसाठी एक खास भेट.’शिवलीलामृत’ पारायणाची माहिती आणि कथासार… ‘शिवलीलामृत’ हे एक दिव्य ग्रंथ आहे, ज्याच्या पारायणाने भक्तांना अनेक लाभ मिळतात.
Shivleelaamrit Adhyay 4 In Marathi: शिवरात्रीच्या काळात याचे पारायण करणे अत्यंत फलदायी मानले जाते. ‘शिवलीलामृत’ पारायण कसे करावे? त्याचे लाभ काय आहेत? ‘शिवलीलामृत’ मध्ये किती अध्याय आहेत? अशा अनेक प्रश्नांची उत्तरे तुम्हाला या लेख मालिकेत मिळतील.
या लेख मालिकेत आम्ही तुम्हाला ‘शिवलीलामृत’ कथासार, प्रत्येक अध्यायाची माहिती आणि पारायणाची सोपी पद्धत सांगणार आहोत. रोज एक अध्याय वाचा आणि शिवलीलामृताच्या दिव्य अनुभवात सहभागी व्हा. तर, शिवरात्रीच्या या पवित्र काळात, ‘शिवलीलामृत’ पारायणाने आपल्या जीवनात आनंद आणि समृद्धी आणा. आमच्या लेख मालिकेत रोज अध्याय वाचा आणि शिवकृपेचा अनुभव घ्या.
Shivleelaamrit Adhyay 4 In Marathi: तर आज या लेखात आपण शिवलीलामृताचा चौथा अध्याय पाहणार आहोत.
श्रीशिवलीलामृत ग्रंथाचे वाचन आपली संकटे दूर होऊन आपले सर्व ऐहिक व पारलौकिक कल्याण होण्यासाठी फार उपयुक्त आहे. या ग्रंथाचे सपूर्ण पारायण एका समाहात पूर्ण करावे. त्याचा रोजचा पाठ किती करावा ते पुढे दिले आहे.
Shivleelaamrit Adhyay 4 In Marathi: पोथी घरात सर्वांनी ऐकावी अशी इच्छा असेल तर ज्याला किंवा जिला स्पष्ट वाचन करता येत असेल त्याने किवा तिने रोज ठरावीक वेळी पोथी वाचावी व सर्वांनी ऐकावी, सप्ताह पूर्ण झाल्यावर सर्वांना प्रसाद वाटावा,
ॐ नमः शिवाय या शिवमंत्राचा सर्वांनी त्या सप्ताहात त्या वेळी पोथीबाचनापूर्वी १०८ वेळा जप करावा.
अध्याय चौथा विमर्शन व चंद्रसेन राजाची कथा
सूत म्हणाले, “सजन हो। किरात देशाचा राजा विमर्शन हा मोठा शिवभक्त असूनही त्याला मदिरा व मदिराक्षी यांची आवड होती. एके दिवशी त्याची राणी कुमुद्धती हिने त्याला विचारले, “नाय, शिवभक्त असूनही तुमच्याकडून दोष घडतात हे कसे?’ यावर राजा म्हणाला, “प्रिये, पूर्वजन्मी मी पंपा नगरीत श्वान होतो. एका महाशिवरात्रीस मला उपवास व शिवालयाला प्रदक्षिणा घडल्या आणि शिवदर्शन करताकरताच माझे प्राण गेले.
त्या पुण्याईने राजदेह मिळाला तरी श्वानजन्मातील काही प्रवृत्ती अजूनही असल्याने असे घडत आहे.” तेव्हा राणीने तिचा पूर्वजन्म विचारला असता तो म्हणाला, “पूर्वजन्मी तू कपोती असताना तुलाही शिवमंदिराभोवती तीन प्रदक्षिणा घडल्या व ससाण्याने मारले असता तू शिवालयासमोरच प्राणत्याग केलास, त्यामुळे आता तू राणी झाली आहेस.” मग राजाने तिला त्याचे स्वतःचे व तिचे पुढील सहा जन्म सांगून अंती आपल्या दोघांना कैलासात स्थान मिळणार असल्याचे सांगितले. ते ऐकून राणी धन्य झाली.”
दुसरी कथा सांगताना सूत म्हणाले, “उज्जयिनीचा राजा चंद्रसेन महाकाळेश्वराचा भक्त होता. त्याच्या मणिभद्र नावाच्या मित्राने त्याला एक दिव्य मणी दिला असल्याने त्याच्या राज्यात नेहमी सुबत्ता होती. ते वृत्त कळताच पृथ्वीवरच्या इतर राजांनी एकी करून त्याच्या नगराला वेढा दिला व मण्याची मागणी केली. तेव्हा राजाने महाकाळेश्वरालाच साकडे घातले व पूजा आरंभिली. प्रजाजनांसमवेत एक तरुण विधवा गवळीण आपल्या सहा वर्षांच्या मुलाला कडेवर घेऊन ते शिवपूजन दुरूनच पाहत होती.
घरी गेल्यावर तिचा मुलगा एका दगडालाच शिवपिंडी मानून तिची पूजा करू लागला. मुखाने शिवनाम घेऊ लागला त्या खेळात रमल्याने त्याला आईची हाक ऐकू आली नाही. म्हणून ती रागावली व त्याची पूजा उधळून तिने त्याला फरफटर घरात नेले. त्या दुःखाने तो बेशुद्ध पडला. शुद्धीवर आला तेव्हाही तो शिवजप करीत होता. ते पाहून प्रसन्न झालेल्या शंकरा त्या मुलाला दर्शन आणि वरदान देऊन त्याच्यासाठी स्फटिकाचे शुभ्र शिवलिंग असलेले रत्नखचित स्वर्णमंदिर निर्माण केल ते वृत्त कळताच शत्रुराजांनी चंद्रसेनाशी सख्य केले व शिवदर्शनासाठी आले. हनुमंताने प्रकट होऊन मुलाचे श्रीकर नाव ठेवा तोच श्रीकर पुढे नंदराजा म्हणून गोकुळात जन्मला.”
॥ श्रीशिवलीलामृत अध्याय चौथा ।।
श्रीगणेशाय नमः
।। धराधरेंद्रनंदिनीमानससरोवर। मराळ उदार कर्पूरगौर।अगम्य गुण अपार। तुझे वर्णिती सर्वदा ।।१।। न कळे जयांचे मूळ मध्य अवसान। आपणचि सर्व कर्ता कारण। कोठें प्रगटेल ज्याचें आगमन । ठायीं न पडे ब्रह्मादिकां ।।२।। जाणोनि भक्तांचे मानस । तेथेंचि प्रकटे जगन्निवास । येचविषयी सूतें इतिहास। शौनकादिकांप्रती सांगितला ।।३।। किरातदेर्शीचा राजा विमर्शन। परमप्रतापी शभंजन। मृगया करीत हिंसक दारुण । मद्य-मांसी रत सदा ।।४।। चतुर्वर्णाच्या स्त्रिया भोगीत। निर्दय अधर्मेचि वर्तत। परी शिवभजनी असे रत। विधीनें पूजित नित्य शिवासी ।।५।। त्याचे स्त्रियेचे नाम कुमुद्धती। परमचतुर गुणवती। पतीप्रति पुसे एकांतीं। कापट्धरीति टाकोनियां ।।६।।
म्हणे शिवव्रतें आचरतां बह्वस। शिवरात्री सोमवार प्रदोष । गीतनृत्य स्वयें करितां विशेष । शिवलीलामृत वर्णितां ।।७।। दोषही घडती तुम्हांपासून । इकडे शिवभजनीं सावधान। मग तो राजा विमर्शन। वर्तमान सांगे पुरातन पै ।।८।। मी पूर्वी पंपा नाम नगरीं। सारमेय होतो सुंदरी। तों माघ वद्य चतुर्दशी शिवरात्रीं। शिवमंदिरासमोर आलों ।।९।। शिवपूजा पाहिली समस्त । द्वारीं उभे होते राजदूत। तिहीं दंड मारितां त्वरित । सव्य पळत प्रदक्षिणा करीं ।।१०।। आणीक आलों परतोनी। बलिपिंड प्राप्त होईल म्हणोनी । मागुती दटावितां त्यांनी। प्रदक्षिणा केल्या शिवसदना ।।११।। मागुती बैसलों येऊन । तंव तिहीं क्रोधे मारिला बाण। म्यां शिवलिंग पुढे लक्षून। तेथेंचि प्राण सोडिला ।।१२।।
त्या पुण्यकर्मेकरून । आतां राजदेह पावलों जाण। परी श्वानाचे दुष्ट गुण। नाना दोष आचरें ।।१३।। कुमुद्धती म्हणे तुम्हांसी पूर्वज्ञान । तरी मी कोण होतें सांगा मजलागून। मग तो बोले विमर्शन। कपोती होतीस पूर्वी तूं ।।१४।। मांसपिंड नेतां मुखीं धरून। पाठीं लागला पक्षी श्येन । शिवालयास प्रदक्षिणा तीन। करूनि शिखरीं बैसलीस ।।१५।। तूं श्रमलीस अत्यंत । तुज श्येन पक्षी मारीत । शिवसदनासमोर शरीर पडत । ती राणी सत्य झालीस तूं ।।१६।। मग कुमुद्धती म्हणे रायास । तुम्ही त्रिकाळज्ञानी पुण्यपुरुष। तुम्ही आम्ही जाऊं कोण्या जन्मास । सांगा समस्त वृत्तान्त हा ।।१७।। यावरी तोराव महणे। ऐके मृगनेचे इभगमने। सिंधुदेशीचा नृप इंदुबदने। होईन पुढिलिये जन्मी भी ॥१८॥ तूं जयानामें राजकन्या होसी । मजलागीं राजसे वरिसी तिसरे जन्मी सौराष्ट्रराय नेमेसी। होईन सत्य गुणसरिते ।।१९।।
तु कलिंगकन्या होऊन। मज वरिसी सत्य जाण । चौथे जन्मीं गांधारराव होईन। तू मागधकन्या होऊन वरिसी मज ।।२०।। पांचवे जन्मीं अवंतीराज । दाशार्हकन्या तू पावसी मज। सहावे जन्मीं आनर्तपति सहज । तूं ययात्तिकन्या गुणवती ॥२१॥ सातवे जन्मी पांड्यराजा होईन। तूं पाराजकन्या वसुमती पूर्ण। तेथे भी बहुत ख्याति करून। शत्रु दंडीन शिवप्रतापें ।।२२।। महाधर्म वाढवीन। जन्मोजन्मीं शिवभजन करीन। मग त्या जन्मीं पुत्रास राज्य देऊन । तपास जाईन महावना ।।२३।। शरण रिघेन अगस्तीस । शैवदीक्षा घेऊन निर्दोष । शुभवदने तुजसमवेत कैलास-। पद पावेन निधरि ।।२४।। सूत म्हणे शौनकादिकांप्रती । तितुकेही जन्म घेवोनि तो भूपती । ब्रह्मवेत्ता होऊनि अंतीं। अक्षय शिवपद पावला ।।२५।। ऐसा शिवभजनाचा महिमा। वर्णं न शके दुहिण सुत्रामा । वेदशास्त्रांसी सीमा। नकळे ज्याची वर्णावया ।।२६।।
ऐकूनि शिवगुणकीर्तन । सद्गद न होय जयाचे मन। अश्रुधारा नयन। जयाचे कदा न वाहती ॥२७॥ धिक् त्याचें जिणें धिक कर्म। धिक् विद्या धिक् धर्म। तो वांचोनि काय अधम । दुरात्मा व्यर्थ संसारी ||२८|| ऐका शिवभजनाची थोरी। उज्जयिनी नामें महानगरी। राव चंद्रसेन राज्य करी। न्यायनीती करूनियां ||२९|| ज्योतिर्लिंग महाकाळेश्वर। त्याचे भजनीं रत नृपवर। मित्र एक नाम मणिभद्र। प्राणसखा रायाचा ।।३०।। मित्र चतुर आणि पवित्र। देशिक सर्वज्ञ दयासागर। शिष्य भाविक आणि उदार। पूर्वसुकृतें प्राप्त होय ॥३१॥ गृहिणी सुंदर आणि पतिव्रता। पुत्र भक्त आणि सभाग्यता। व्युत्पन्न आणि सुरस वक्ता। होय विशेष सुकृतें ।।३२।। दिव्य हिरा आणि परीस। मुक्ताफळ सुढाळ सुरस । पिता ज्ञानी गुरु तोचि विशेष । हे अपूर्व त्रिभुवनीं ।॥३३॥
ऐसा तो राव चंद्रसेन । मित्र मणिभद्र अत्ति सुजाण। तेणें एक मणि दिधला आणोन। चंडकिरण दूसरा ।।३४।। अष्ठधातूंचा होता स्पर्श । होय चामीकर बावनकस । सर्पव्याघ्रतस्करवास। राष्ट्रांत नसे त्याकरितां ।॥३५॥ त्या मण्याचें होतदर्शन। सर्व रोग जाती भस्म होऊन। दुर्भिक्ष शोक अवर्षण। दारिद्रय नाहीं नगरात ॥३६॥ तो कंठीं बांधितां प्रकाशवंत । राव दिसे जैसा पुरुहूत। समरांगणी जय अद्भुत। न ये अपयश कालत्रयी ।।३७।। जे करावया येती बेर। ते आपणचि होती प्राणमित्र। आयुरारोग्य ऐश्वर्य अपार। चढत चालिले नृपाचे ॥३८॥ भूप तो सर्वगुणी वरिष्ठ। शिवभजनी गंगेचा लोटा की विवेकभावरत्नांचा मुकुट। समुद्र सुभट चातुर्याचा ।।३९।।
वैराग्यसरोवरींचा मराळ। कीं शांतिउद्यानींचा तपस्वी निर्मळ । कीं ज्ञानामृताचा विशाळ । कूपचि काय उचंबळला ।।४०।। ऐश्वर्य वाढतां प्रबळ । द्वेष करिती पृथ्वीचे भूपाळ। मणि मागों पाठविती सकळ । स्पर्धा बळें वाढविती ।।४१।। बहुतांसी असह्य झालें। अवनीचे भूभुज एकवटले । अपार दळ घेवोनि आले। वेढिलें नगर रायाचें ।।४२।। इंदिरावर कमलदलनयन । त्याचें कंठीं कौस्तुभ जाण। कीं मृडानीवरमौळीं रोहिणीरमण। प्रकाशधन मणि तैसा ।।४३।। तो मणि आम्हांसी दे त्वरित । महणोनि नृपांनी पाठविले दूत। मग राव विचारी मनांत। कैसा अनर्थ ओढवला ।।४४।। थोर वस्तूंचे संग्रहण । तेंचि अनर्थासी कारण। ज्याकारणे जें भूषण। तेंचि विदूषणरूप होय ।।४५।। अतिरूप अतिधन । अतिविद्या अतिप्रीति पूर्ण। अतिभोग अतिभूषण। विघ्नासी कारण तेचि होय ।।४६।।
बोले राव चंद्रसेन । मणि जरी द्यावा यांलागून । तरी जाईल क्षात्रपण। युद्ध दारुण न करवे ।।४७।। आतां स्वामी महाकाळेश्वर। करुणासिंधु कर्पूरगौर। जो दीनरक्षण जगदुद्वार। वज्रपंजर भक्तांसी ।।४८।। त्यासी शरण जाऊं ये अवसरी। जो भक्तकाजकैवारी। जो त्रिपुरांतक हिमनगकुमारी। प्राणवल्लभजगदात्मा ।।४९।। पूजासामग्री सिद्ध करून। शिवमंदिरीं बैसला जाऊन । सकळ चिंता सोडून। विधियुक्त पूजन आरंभिलें ।।५०।। बाहेर सेना घेऊन प्रधान। युद्ध करीत शिव स्मरून। महायंत्रांचे नगरावरून । मार होती अनिवार ।।५१।। सर्व चिंता सोडूनि चंद्रसेन। चंद्रचूड आराधी प्रीतीकरून । करी श्रौतमिश्रित त्र्यंबकपूजन। मानसध्यान यथाविधी ।।५२।। बाहेर झुंजती पृथ्वीचे भूपाळ। परी चिंतारहित भूपति प्रेमळ । देवद्वारीं वाद्यांचा कल्लोळ चतुर्विध वाद्ये वाजताती ।।५३।।
राव करीत महापूजन। पौरजन विलोकिर्तमिळोन। त्यांत एक गोपगृहिणी पतिहीन। कुमार कडिये घेऊन पातली ।।५४।। सहा वर्षाचा बाळ। राजा पूजा करितां पा सकळ । निरखोनियां वाढवेळ। गोपगृहिणी आली घरा ॥५५॥ कुमार कडेखालता उत्तरोन। आपण करी गृहींचे कारण। शेजारी उद्वस तृणसदन। बाळ जाऊनि बैसला तेथे ॥५६॥ लिंगाकृति पाषाण पाहून। मृत्तिकेची वेदिका करून। दिव्य शिवप्रतिमा मांडून। करी स्थापन प्रीतीनें ॥५७॥ कोणी दुर्जे नाही तेथ। लघुपाषाण आणोनि त्वरित । पद्मासनर्जी पूजा यथार्थ। पाषाणांच वाहे प्रीतीने ।।५८।। राजपूजा मनांत आठवून। पदार्थमात्राविषर्थी वाहे पाषाण। धूप दीप नैवेद्य पूर्ण। तेणेंचिकरून करीतसे ।।५९।।
आर्द्र तृण पुष्प सुवासहीन। तैचि वाहे आवडीकरून। नाहीं ठाऊके मंत्र ध्यान आसन । प्रेमभावें पूजीतसे ।।६०।। परीमळद्रव्यें कैचि जवळी। शिवावरी मृत्तिकाच उधळी। मृत्तिकाच घेऊनि करकमळीं। पुष्पांजळीं समर्पित ।।६१।। एवं रायाऐसें केलें पूजन। मग मानसपूजा कर जोडून। ध्यान करी नेत्र झांकून। शंकरीं मन दृढ जडलें ।।६२।। मातेने स्वयंपाक करून । ये बा पुत्रा करी भोजन। यह वेळां हांक फोडोन। पाचारितां नेदी प्रत्युत्तर ।। ६३ ।। म्हणोनि बाहेर येवोनि पाहे। तंव शून्यगृहीं बैसला आहे। म्हणे अर्भका मांडिलें काये। चाल भोजना झडकरी ।।६४।। परी नेदी प्रत्युत्तर। मातेनें क्रोर्धेकरूनि सत्वर। त्याचे लिंग आणि पूजा समग्र । निरखूनियां झुगारिली ।। ६५ ।। चाल भोजना त्वरित । म्हणोनि हस्तकीं धरूनि ओढीत । बाळ नेत्र उघडोनि पाहत। तंव शिवपूजा विदारिली ।।६६।।
अहा शिव शिव म्हणोन। घेत वक्षःस्थळ बडवून । दुःखें पडला मूर्च्छा येऊन । म्हणे प्राण देईन मी आतां ।। ६७ ।। गालिप्रदानें देऊन । माता जाऊनि करी भोजन। जीर्ण वत्र पांघरून । तृणसेजे पहुडली ।।६८।। इकडे पूजा भंगली म्हणून। बाळ रडे शिवनाम घेऊन । तंव तो दयाळ उमारमण । अद्भुत नवल पैं केलें ।। ६९ ।। तृणगृह होतें जें जर्जर। झालें रत्नखचित शिवमंदिर। हिऱ्यांचे स्तंभ वरी शिखर। नाना रत्नांचे कळस झळकती ।।७०।। चारी द्वारें रत्नखचित । मध्ये मणिमय दिव्य लिंग विराजित। चंद्रप्रभेहूनि अमित । प्रभा ज्योतिर्लिंर्गाची ॥७१।। नेत्र उघडोनि बाट पाहात । तंव राजोपचारें पूजा दिसत । सिद्ध करोनि ठेविली समस्त । बाळनाचत ब्रह्मानंदे ॥७२॥ यथासांग महापूजन। बाळे केलें प्रीतीकरून । षोडशोपचारे पूजा समर्पून । पुष्पांजळी वाहतसे ॥७३।।
शिवनामावली उच्चारीत। बाळ कीर्तनरंगी नाचत । शिव म्हणे माग त्वरित । प्रसन्न झालों बाळका रे ।।७४।॥ बाळक म्हणे ते वेळीं। मम मातेने तुझी पूजा भंगिली। तो अन्याय पोटांत घाली। चंद्रमौळी अवश्य म्हणे ॥७५।। मातेसी दर्शना आणितों येथ। म्हणोनि गेला आपुले गृहांत । तंव ते देखिले रत्नखचित । माता निद्रिस्त दिव्यमंचकीं ।॥७६ ।। पहिलें स्वरूप पालटून । झाली ते नारी पद्मीण । सर्वालंकारेंकरोन। शोभायमान पहुडली ।।७७।। तीस बाळकें जाग करून। म्हणे चाल घेई शिवदर्शन । तंव ती पाहे चहुंकडे विलोकून । अद्भुत करणी शिवाची ॥७८॥ हृदयीं धरूनि दृढ बाळ। शिवालया आली तत्काळ म्हणे धन्य तूं शिव दयाळ । धन्य बाळ भक्त हा ॥७९॥ गोपदारा गेर्ल राजगृहा धांवून। चंद्रसेना सांगे वर्तमान । राव वेगें आला प्रीतीकरून। धर चरण बाळकाचे ।।८०।।
शंकराची अद्भुत करणी। राव आश्चर्य करूनि पा नवनी। नागरिक जनांच्या श्रेणी। धावती बाळ पाहावया ।।८१।। दिगंतरी गाजली हांक बहुत । बाळकासी पावला उमानाथ। अवंतीनगरा येती धांवत । जन अपार पाहावया ||८२|| चंद्रसेन रायाप्रती । नृप अवनीचे सांगोनि पाठविती। धन्य धन्य तुझी भक्ती । गिरिजावर प्रसन्न तूतें ।॥८३॥ आम्ही टाकूनि द्वेष दुर्वासना । तुझ्या भेटीस येऊं चंद्रसेना। तो बाळ पाहू नयना। कैलासराणा प्रसन्न ज्यासी ।।८४।। ऐसें ऐकतां चंद्रसेन । प्रधानासमवेत बाहेर येऊन । सकळ रायांस भेटून । आला मिरवत घेऊनी ।।८५।। अवंतीनगरीची रचना । पाहतां आश्चर्य वाटे मना । सप्तपुरींत श्रेष्ठ जाणा । उज्जयिनी नाम तियेचें ।।८६।। राजे सकळ कर जोडून । शिवमंदिरापुढें घालिती लोटांगण। त्या बाळकासी वंदून । आश्चर्य करिती सर्वही ।।८७ ।।
म्हणती जैं शिव प्रसन्न । तैं तृणकुटी होय सुवर्णसदन । शत्रु ते पूर्ण मित्र होऊन । वोळंगती सर्वस्वें ।।८८।। गृहींच्या दासी सिद्धि होऊन । न मागतां पुरविती इच्छिलें पूर्ण। आंगींचें वृक्ष कल्पतरु होऊन । कल्पिलें फळ देती ते ।।८९।। मुका होईल पंडित । पांगुळ पवनापुढे धावत । जन्मांध रत्नें पारखीत। मूढ अत्यंत होय वक्ता ।।९०।। रंक-भणंगा भाग्य परम । तोचि होईल सार्वभौम । नकरितां सायास दुर्गम। चिंतामणि येत हाता ।।९.१।। त्रिभुवनभरी कीर्ति होय। राजे समग्र बंदिती पाय। जेथे जेथे खणूं जाय। तेथे तेथे निधाने सांपडती ।।९२।। अभ्यास न करितां बह्वस। सांपडे वेदांचा सारांश। सकळ कळा येती हातास। उमाविलास भेटे जेव्हां ॥९३॥ गोपति म्हणे गोरक्षबाळा। तुजसी गोवाहन प्रसन्न झाला। गो-विन प्रतिपाळी स्नेहाळा । धन्य नृपराज चंद्रसेन ।।९४।।
यात्रा दाटली बहुत । सर्व राजे आर्य करीत । तो तेथे प्रकटला हनुमंत। वायुसुत अंजनीप्रिय जो ॥९५।। जो राघवचरणारविंदभ्रमर। भूगर्भरत्नमानससंतापहर। वृत्रारिशत्रुजनकनगर- । दहन मदनदमन जो ||९६ ।। द्रोणाचळउत्पाटन। उर्मिलाजीवनप्राणरक्षण। ध्वजस्तंभीं बैसोन। पाळी तृतीय नंदन पृथेचा ।।९७।। ऐसा प्रगटतां मारुती। समस्त क्षोणीपाळ चरणीं लागती। राघवप्रियकर बाळाप्रती। हृदयीं धरोनि उपदेशी ।।९८|| शिवपंचाक्षरी मंत्र । उपदेशीत साक्षात रुद्र। न्यास मातृका ध्यानप्रकार। प्रदोष सोमवार व्रत सांगे ।।९९।। हनुमंतें मस्तकीं ठेविला हात। झाला चतुर्दशविद्यावंत । चतुःषष्टि कळा आकळीत । जैसा आमलक हस्तका ||१००।।
त्याचे नाम श्रीकर। ठेविता झाला वायुकुमार। सकळ राव करिती जयजयकार । पुष्पें सुरवर वर्षती ।।१।। यावरी अंजनीहृदयाब्जमिलिंद । श्रीकरास म्हणे तुज हो आनंद। तुझे आठवे पिढीस नंद। जन्मेल गोपराज गोकुळीं ||२|| त्याचा पुत्र पीतवसन। होईल श्रीकृष्ण कंसदमन । शिशुपालांतक कौरवमर्दन । पांडवपालक गोविंद ||३|| श्रीहरीच्या अनंत अवतारपंक्ती। मार्गे झाल्या पुढेही होती। जेंवी जपमाळेचे मणी परतोन येती । अवतार स्थिति तैसीच ।।४।। कीं संवत्सर मास तिथि वार। तेचि परतती वारंवार । तैसा अवतार धरी श्रीधर । श्रीकरा सत्य जाण पां ।।५।। ऐसें हरिकुळभूषण बोलून। पावला तेथेंचि अंतर्धान। सर्व भूभुज म्हणती धन्य धन्य । सभाग्यपण श्रीकराचें ।।६।। ज्याचा श्रीगुरु हनुमंत । त्यासी काय न्यून पदार्थ। श्रीकर चंद्रसेन नृपनाथ। बोळवीत सर्व भूपांते ।।७।। वस्त्रे भूषणें देऊनी। बोळविले पावले स्वस्थानीं। मग सोमवार प्रदोष प्रीतीकरूनी। श्रीकर चंद्रसेन आचरती ||८||
शिवरात्रि उत्साह करिती। याचकांचे आर्त पुरविती । शिवलीलामृत श्रवण करिती। अंतीं शिवपदाप्रतीपावले ।।९।। हा अध्याय करितां पठण। संतति-संपत्ति-आयुष्यवर्धन शिवार्चनी रत ज्याचे मन। विघ्नें भीती तयासी ||११०।। शिवलीलामृत ग्रंथ वासरमणी। देखोनि विकासती सज्जनकमलिणी। जीव शिव चक्रवाके दोनी। ऐक्या येती प्रीतीनें ।।११।। निंदक दुर्जन अभक्ता ते अंधारी दिवाभीत। शिवनिंदकांसी वैकुंठनाथ। महानरकांत नेऊनि घाली ।।१२।। धारी लपती विष्णुनिंदक जे अपवित्र । त्यांसी कुंभीपाकीं घाली त्रिनेत्र । एवं हरि-हरनिंदकांसी सूर्यपुत्र। नानाप्रकारें जाच करी ।।१३।। ब्रह्मानंदा यतिवर्या । श्रीभक्त कैलासाचलनिवासिया। श्रीधरवरदा मृडानीप्रिया । तुझी लीला वदर्वी तूं ।।१४।। शिवलीलामृत ग्रंथ प्रचंड। स्कंदपुराण ब्रह्मोत्तरखंड। परिसोत सज्जन अखंड। चतुर्थाध्याय गोड हा ।।११५।।
।। श्रीसांबसदाशिवार्पणमस्तु ।। ।। शुभं भवतु ।।
Shivleelaamrit Adhyay 4 In Marathi: हक्काची पेन्शन! PM श्रमयोगी मानधन योजना तुमच्या कुटुंबासाठी!
Shivleelaamrit Adhyay 4 In Marathi: ‘शिवलीलामृत’ संपूर्ण पारायण दिव्य कथांचा तिसरा अध्याय!
Shivleelaamrit Adhyay 4 In Marathi: आठवणीतले प्रेम व्हॅलेंटाईन डे ती सध्या काय करते!
वृंदावन वाले प्रेमानंद जी महाराज..
शेतकरी मित्रांनो,बनवला आहे का तुम्ही शेतकरी ओळख कार्ड?
थकित वीज बिलातून मुक्तीची सुवर्णसंधी!
Shivleelaamrit Adhyay 4 In Marathi: तुमचे दरमहा वीज बिल जास्त येत आहे का? मग अर्ज करा सूर्य घर योजनेसाठी!
“तुम्ही फेब्रुवारीत जन्मलेले आहात का? जाणून घ्या तुमच्या खासियत!
https://marathionlinetimes.com/news-2/pm-shram-yogi-mandhan-yojana-in-marathi/https://marathionlinetimes.com/news-2/pm-shram-yogi-mandhan-yojana-in-marathi/
Shivleelaamrit Adhyay 4 In Marathi:
Shivleelaamrit Adhyay 4 In Marathi:
